*.*.*6soma*.*.*

Biografía
Quedou orfo a idade temperá, polo que foi educado baixo a tutela do seu tío, Jacobo Torricelli, un frade camaldulense que lle enseñó humanidades. En 1627 foi enviado a Roma para que estudase ciencias co benedictino Benedetto Castelli (1577-1644), chamado por Urbano VII para ensinar matemáticas no colexio de Sapienza e un dos primeiros discípulos de Galileo.
A lectura coidadosa da obra de Galileo Dialoghi delle nuove scienze (Diálogo da nova ciencia, en español) (1630), inspiroulle algúns desenvolvementos dos principios mecánicos alí establecidos que recolleu na súa obra De motu. En 1632, Castelli puxose en contacto con Galileo para mostrarlle o traballo do seu pupilo e solicitarlle que lle acollese, proposta que Galileo aceptou, polo que Torricelli trasladouse a Arcetri, onde exerceu de amanuense de Galileo os últimos tres meses da vida do sabio italiano, que faleceu a principios do ano seguinte. Trala morte de Galileo, Torricelli, que desexaba volver a Roma, cedeu ás distincións de Fernando II de Toscana, e nomeado filósofo e matemático do gran duque e profesor de matemáticas na Academia de Florencia, estableceuse definitivamente nesta cidade.
En 1643 realizou o descubrimento do principio do barómetro, polo que pasou á posteridade, que demostraba a existencia da presión atmosférica, principio posteriormente confirmado por Pascal realizando medicións a distinta altura. A unidade de presión torr nomeouse na súa memoria. Enunciou, ademais, o teorema de Torricelli, de importancia fundamental en hidráulica.




Principio do barómetro.
En 1644 publicou o seu traballo sobre o movemento baixo o título Opera xeométrica. A publicación, xunto a esta obra, de varios traballos sobre as propiedades das curvas cicloides lle supuxo unha agre disputa con Roberval, quen lle acusou de plagiar as súas solucións do problema da cuadratura das devanditas curvas. Aínda que non parece haber dúbidas de que Torricelli chegou ao mesmo resultado de forma independente, non obstante, o debate sobre a primicia da solución prolongouse ata a súa morte.
Entre os descubrimentos que realizou, atópase o principio que di que se unha serie de corpos están conectados de modo tal que, debido ao seu movemento, o seu centro de gravidade non pode ascender ou descender, entón, ditos corpos están en equilibrio. Descubriu ademais que a envoltoria de todas as traxectorias parabólicas descritas polos proxectís lanzados desde un punto con igual velocidade, pero en direccións diferentes, é un paraboloide de revolución. Así mesmo, empregou e perfeccionou o método dos indivisibles de Cavalieri.
Tamén realizou importantes melloras no telescopio e o microscopio, sendo numerosas os lentes por el fabricadas e gravadas co seu nome, que aínda se conservan en Florencia.
Torricelli é ademais célebre polo descubrimento dun sólido infinitamente longo chamado hoxe día o corno de Gabriel que se caracteriza por ter unha superficie infinita pero que encerra un volume finito. Este descubrimento foi apreciado en aquela época como unha paradoxo incrible, incluso polo propio Torricelli, provocando unha forte polémica en torno á natureza do infinito na que interveu o filósofo Thomas Hobbes.
Aquejado dunha pleuresía, faleceu en Florencia cando contaba tan só trinta e nove anos e foi enterrado en San Lorenzo; dous séculos máis tarde, en 1864 erixiuse en Faenza, a súa cidade natal, unha estatua conmemorativa.


¡¡¡760 mm de mercurio!!!!


O Tensiómetro de mercurio orixínase no vello invento de Torricelli. Este tomou un tubo de vidro de 1 m de longuitud cun extremo selado e encheuno de mercurio. Logo colocouno investido sobre un retrete do mesmo metal e observou que a columna de mercurio descendia ata 760 mm e ahi se estabilizaba. Isto realizouno a nivel do mar. O Mercurio foi sostido dentro do tubo debido á presión atmosférica. De aí vén que a presión atmosférica a nivel do mar sexa de 760 mm de mercurio (Hg).

P atm. = 760 mm (Hg)


Por eso demostrase que unha atmosfera son 760 mm de mercurio...




Aqui queda un video da experiencia de Torricelli